Aurten Zinemaldia barrutik ezagutuko dut. Aspalditik nuen gogoa, eta Naniano produktorako lagunei esker posible izango da. Trukean beraien zenbait proiekturekin lagunduko diet.
Atzo Zinemaldiko egutegia planifikatzen ibili ginen, ikusi nahi ditugun filmeak bilera, foro eta festekin tartekatuz. Profesional pasearekin ibiliko naiz, eta ea zenbat pelikula ikusteko aukera daukadan, behintzat interesgarriak iruditzen zaizkidan filmen zerrenda egin dut, eta egutegian sartu ditut. Hauetako batzuk ikusten saiatuko naiz:
Sail Ofiziala
Intouchables
Intruders
No habrá paz para los malvados
Amen
Le Skylab
La voz dormida
Zabaltegi
Arrugas
A annan veg
Emek Tiferet
L’Envahisseur
The tree of life
Et mintenannt on va ou?
Shame
Le Havre
Urte berri on, amona!
Le chat du Rabin
Tralas luces
Crazy Horse
Sur la planche
Horizontes Latinos
Miss Bala
Las acacias
Asalto al cine
Todos tus muertos
Zinemira
Bi Anai
Nao Yik
El ultimo paso
Next music station: Lebanon
Denbora faltagatik kanpoan utzi beharko ditut ziklo bereziak. Zinema mexikarrarena oso interesgarria iruditzen zait. Bestalde tarteren bat badaukat (zaila) gaueko 12etan programatu dituzten hiru pelikula berezietako batera joaten saiatuko naiz, bi film erotiko japoniar eta ‘Le Moine’ gotikoa.
Gaur jaso dugu Azabaratza basherri taldeko kideok Manuelek prestatutako lehen barazki saskia. Kale erdian jaso dugu, esperientziari bisibilitatea eman nahi diogulako, eta egia esan atentzioa deitu du kale erdian egindako barazki banaketak, hemen lehen argazki bat:
Oraingoz pixkanaka martxa hartzen ari da taldea, baina helburu argia daukagu, elikagaien kontsumoa beste modu batera egitea, ekoizleen proiektuen bideragarritasuna bermatuz eta Euskal Herrian elikadura subiranotasuna sustatuz.
Enbata aldizkariaren barne argitaratzen den Alda!-rako idatzi nuen artikulua, Bizi!-ko lagunek eskatuta.
Ez nago ohituta horrelakoetara, teorizatzea baina gehiago gustatzen zait egitea, baina zer demontre, ikasteko balio izan dit.
Mugimendu sozialetan sareak sortzen
Beñat Irasuegi, Hegoaldeko ATTAC eta Fiare (banka etiko)-ko kidea Alda ! daté du 11.11.10
Erlazioak modu arinagoan eta ez esklusiboan bizi ditugu gero eta gehiago, sare moduan lan egiteko gai bagara, zer esana izango duen gizarte zibil antolatua egituratzea lortuko dugu
Beñat Irasuegi est membre d’Attac et de la banque éthique Fiare au Pays Basque Sud. Il présente pour Alda!, comment les mouvements sociaux, organisés de façon horizontale et locale, peuvent, une fois mis en réseaux, être effiaces face au modèle économique et politique dominant.
Lanki Ikertegiak UEUko ikastaroen baitan “Iraunkortasunerako euskal transizioaz: herri-ekimenaren desafioak” mintegia antolatu zuen, eta garatzea planteatzen zuen gai orokorraz gain, iraunkortasuna, bigarren zatia egin zitzaidan zinez interesgarria, herri-ekimenaren desafioak. Azken aldian jende askoren ahotan daude iraunkortasuna, transizioa, aldaketa klimatikoa eta desazkundea bezalako kontzeptuak, eta hitzaldi eta antzekoak ugari dira, baina herri ekimenaren antolaketa eta egituraketaz gutxiago hitz egiten da, eta zenbait ekimenetan murgilduta nabilenez antolatzaileek hitz hauekin egindako deialdiak bultzatu ninduen mintegian parte hartzera: “trantsiziorako irtenbideak, iraunkorrak izango badira, lekuan lekuko diseinuen bidez bilatu beharko ditugu, herrigintzan sendo oinarrituta eta lekuan lekuko komunitateak protagonista eginez” (Berria 2010/07/04). Hainbat herri-ekimenetan parte hartzen dut gaur egun, guztiak herritarren ahalduntzearekin lotura dutenak, eta guztiek dute erronka nagusi bat, nola antolatu etorkizuneko gizarte mugimendu bat, horizontala, herri-ekimenetik sortua eta beste ekimenekin saretuz klase politikoa eta kapitalaren aurrean eraginkorra izango dena. Bide honetan bi prozesu ezberdin azalduko ditut, erronka modu ezberdinean bideratu dutenak, baina nolabait mugimendu sozial bezala egitura propioa eta demokratikoa bilatzen dutenak.
“Les solutions comme la transition seront durables
dans la mesure où elles sont adaptéesaux réalités locales
et les communautés locales y sont moteurs”
ATTAC mugimendua hego Euskal Herrian eta FIARE banka etiko proiektua
ATTAC mugimendu altermundialista internazionala da, aski ezaguna frantziar estatuan, baina espainiar estatuan orain gutxi arte eta Hego Euskal Herrian bereziki presentzia gutxi izan duena. ATTACek mundu mailako finantza globalizatuen kontrolerako alternatibak proposatzen ditu, besteak beste, transakzioen gaineko Tobin Tasaren bitartez, eta paradisu fiskalen desagertzea proposatuz. ATTACen zabalkundea estatuen baitan abiatu zen, eta zenbait estatutan modu honetan garapen sendoa lortu duen arren, beste zenbait kasutan, espainiar estatuan adibidez, garapen hori mugatua izan da. Egoera ikusita, espainiar estatuko ATTACek, estatutuak aldatu, eta garapena modu deszentralizatuan egitea erabaki zuen, tokian tokiko kolektibo heterogeneoen sorrera bultzatuz, eta sare moduan mugimendu horizontal eta demokratikoa eraikiz. Erabaki honek lortu du bi urtean ATTACek indar berria hartzea, eta oraindik lehen pausoak ematen ari bada ere, sare sendo eta anitza sortzea. Hemen kokatzen da Hego Euskal Herriko ATTAC Auzolan kolektiboaren sorrera, abenduan urte bat egingo du, eta oraindik sorrera fasean gaude. Gure kolektiboaren helburua da Euskal Herrian ATTAC kolektibo ezberdinen sorrera bultzatzea. Herrikoak, enpresakoak, unibertsitatekoak etb. eta horien artean adostasuna sortzen bada ATTAC Euskal Herria mugimendua sortzea. Beste helburu bat gure inguruan dabiltzan mugimendu sozial ezberdinekin sarea sortzen bidea egitea da, bertan kokatzen ditugularik, sindikatuak, FIARE edo Bizi! bezalako mugimenduak. Azkenik ATTACen planteamendu politikoak aktibismo lokalera zuzentzea da hirugarren erronka nagusia. Internazionalki eta estatu mailan lan handia egiten dute ATTACen talde nagusiek, baina ATTAC Auzolanek lortu behar du ideia horiek herri mailara ekarri, moldatu eta praktikan jartzea.
“Créer un réseau européen de banques éthiques
entre Fiare, La Nef et Banca Popolare Etica”
Fiare banka etikoa
FIARE proiektuaren sorrera oso ezberdina izan zen. Euskal Herrian sortu zen, baina denborarekin zabaltzen joan da, eta momentu honetan, indar ezberdinarekin baina espainiar estatuko lurralde guztietan presentzia duen sarea sortzea lortu du. Frantziar estatuko La Nef banka etikoarekin eta Italiako Banca Popolare Etica-rekin harreman sendoak lortu ditu ere, helburua Europa mailako sarea sortzea. FIARE proiektuaren helburua Banka Etikoan oinarritutako Kreditu Kooperatiba sortzea da, gaur egun krediturik lortu ezin duten erakunde, proiektu eta pertsonei zerbitzu emateko. Irabazi asmorik gabe eta irizpide etikoekin, eta horretarako sozio eta kapital nahikoa lortzeko lanean dabil (6 milioi euro behar ditu, eta erdia inguru lortu da), hala re kooperatiba izatea rebaki du, eta kapitala garrantzitsua izango den arren, kooperatibako sozio izango direnak bila-tzea da erronka. Etorkizunean sozio izango garen kideetan oinarritzen da egitura, eta herri eta eskualdetako taldeak sortzen ari gara horretarako, kontuan izanda kooperatiba sortzean sozio bakoitzak, jarri dugun kapitala kontutan izan gabe, boto bat izango dugula, oso garrantzitsua da oinarri sozial handia izatea. Pertsonez aparte erakunde eta mugimendu sozial anitzek parte hartzen dute proiektuan. Erakunde demokratikoa eta tokian tokiko beharrei erantzungo diena izan nahi du FIAREk, eta pausoz pauso baina bide onean goaz.
Antolatzeko modu berri bat
Bi proiektu hauek adibideak dira, baina antolatzeko modu berri baten erakusle dira, izan ere garai bateko antolaketa piramidal edo formalak eratzeak errezeloa sortzen du aktibista askoren artean, eta sarean modu banatu eta horizontalean antolatzeak proiektu ezberdinetan parte hartzen dugun pertsonen inplikatzea errazten du. Mugimenduekin erlazioa beste modu batean ikusten da gaur egun aktibisten aldetik, erlazioak modu arinagoan eta ez esklusiboan bizi ditugu gero eta gehiago, eta egiturak eta antolaketak horretara moldatzen baditugu eta talde ezberdinen artean sare moduan lan egiteko gai bagara, mugimendu sozial indar-tsuak eta zer esana izango duen gizarte zibil antolatua egituratzea lortuko dugu.
Aste honetan jarri da martxan Ekolapiko proiektua gure alaba Iratiren haurreskolan. Proiektu honen baitan haurreskolak duen sukalde propioak (Errenteriako udalak kudeatua) kontsumitzen dituen elikagaiak ekologikoak izango dira. Biolur Elkartearen nutrizionista baten laguntza izango du sukaldariak menuak osatzeko eta garaian garaiko produktuetara moldatu beharko du. Ekoizleekin harremana Biolur eta Behemendik lotuko dute eta erosketen logistika Manttangorri banatzaileak koordinatuko du.
Oso interesgarria da proiektua, hiru gauza lotzen dituelako: Gure seme-alaben alimentazio osasuntsua, Nekazaritza Ekologikoa eta jantoki kolektiboei lotutako salmenta zuzeneko merkatuaren sorrera.
Haurreskolan dagoen sukaldariari esker, orain arte ere haurreskolako jantokiko menua oso ona izan da, baina prooiektu honetan sartzea aurrerapausu bat da, oinarrian dagoen erosketa eta produkzioraino iristen delako. Oso garrantzitsua izan da haurreskolak zenbait arazo eta presioren ondoren sukalde propioa mantentzeko apustua egin izana, jakinda Eusko Jaurlaritzaren aldetik dauzkan oztopoak, eta sukaldea ezabatu eta katering bidezko sistemara pasatzeko ‘tendentzia’. Juxtu aste honetan Aralarrek parlamentuan egoerari buelta emateko proposamena egin du, baina argi dago atzean lobby indartsua dagoela.
Orain ikusi behar ea proiektuak forma hartzen duen. Oraingoz bi hilabeteko froga egingo dute eta urte amaieran datuak aztertu ondoren, erosketa sistema honek duen gainkostea aurkeztuko digute gurasoei. Frogaren gainkosteak udalak asumituko ditu, baina datorren urte hasieran benetan martxan jartzea erabakitzen badugu orduan guk gainkostea ordaindu beharko dugu, osoa? zati bat? oraindik ez dakigu.
Oraindik ahula den proiektu garrantzitsu honek gurasoen laguntza beharko du aurrera ateratzeko, beraz erabakietan gure partehartze zuzena indartu beharko dugu. Ni behintzat laguntzeko prest.
Errenteria-Oreretako Mikelazulo Elkartearen ekimen interesgarrienetakoa da Zine Txiroa deiturikoa. Ekimenaren blogean eta kaleko karteletan ikusi ahal izan dudanez ostegun honetan hasiko da V. denboraldia, Sagarraren denbora. 25 urte deserritik itzultzen filmarekin.
Ohi duten bezala filmaren egile edo protagonistaren bat izango da Mikelazulon, eta hizketaldi interesgarrietan parte hartzeko aukera izango da. Aste honetan Josu Martinez dokumentalaren zuzendaria eta Kristiane Etxaluz protagonistarekin hitz egiteko aukera izango da.
Ea aurtengo denboraldian ahalik eta pelikula gehien ikusteko aukera daukadan.
Sagarraren denbora. 25 urte deserritik itzultzen – Zine Txiroa V. denboraldia
Osteguna urriaren 14, 19:30etan, Mikelazulo Kultur Elkartean, Errenteria-Orereta
Hamaika Telebistan Kristiane eta Josuri egindako elkarrizketa:
Sagarren Denbora filmaren inguruan from Kazkarot on Vimeo.
Txintxarri Elkarteko bazkidea naiz Errenterian, eta asteazken honetan urteko Batzar Nagusia izan dugu. Lehenik madalenetan egindako lanarekin atera dugun dirutzaren balantzea egitea tokatzen zen, eta egia esan lan asko egiten dugu eta urte osoko ekintzetarako diru polita ateratzen dugu. Ondoren zuzendaritzan aldaketak egitea tokatzen zen, baina tramite hutsa denez azkar konpondu genuen. Azkenik gai garrantzitsuena, azken urteetan buruhauste eta haserre asko sortu dituena, Zesio eta Herentziak.
Esan daiteke Txintxarri ezkerreko elkartea dela, ideia ezkertiarren inguruan sortu zen, eta bertan sozio den jendea ezkertiarra da, familia batekoa edo bestekoa, baina ezkertiarra. Urte askotan elkartea alokatutako lokal batean egon da, baina duela 4 urte lokal berrira pasa ginen, erositako lokal batera. Honek bi arazo sortu ditu, erosketaren kostua bazkideen poltsikoetan, eta bazkide bakoitzak propietateari ematen dion zentzua. Bi arazo hauek mugimendu ezberdinak sortu dituzte bazkideen artean, bajak, ordaindutako zesioak, haserreak… Eta guzti honekin bukatzeko asanbladan gauzak argitzea erabaki zen.
Asanbladan eztabaida luzea izan genuen, eta batzuk beste asanblada berezi bat egitea erabaki nahi zuten harren, azkenean gaiari buruzko erabaki eta bozketa egin arte handik ez ateratzea erabaki genuen.
Nire ustez eta beste bazkide askoren ustez, eta hitz egindakoaren arabera, elkartearen oinarrizko printzipio bat hau da: ” Elkartearen lokalaren jabetza elkartearena da, modu kolektiboan eta ez indibidualean. Elkarteko bazkideen propietate komunala da”
Printzipio honekin eta eztabaidaren ondoren erabaki genuen:
Ezin da bazkidetzaren zesiorik egin. Bazkide batek uzten duena baja da, eta itxaron zerrendako lehena sartzen da sarrera kuota ordaindu ondoren. Asanbladan onartuko da sarrera berria.
bazkide bat hiltzen denean, bere inguruak (familia, lagunak…) erabakiko dute bazkidetza nori eman. zuzenean pertsona bati edo elkarteari. Zuzenean pasatzean ez da sarrera kuota ordainduko.
Nik eta beste batzuk, besteen artean nire izebak heriotza kasuan ere lehen puntuan bezala jokatzea proposatu genuen, heriotza kasuan ere bazkidetza elkartearentzat da. Bozketa galdu genuen. Hala ere galarazita geratzen da akordio pribatuen bitartez bazkidetza beste pertsona bati pasatzea. Bazkidetza elkartearena da.
Hau horrela izanda, nire izeba, niri eta gure ingurukoei tokatzen zaigu duela hilabete hil zen izeba Laura maitearen bazkidetzarekin zer egin erabakitzea, tamalez eta kasualitatez hau baita lehen kasua. Esan bezala izeba eta nire ustez heriotza kasuan ere bazkidetzak elkartearena izan behar luke, baina ez da hori erabaki, beraz izeba Laurak zer egingo zukeen pentsatu beharko dugu.
Izeba Lauriri Oihanlekun egin genion despedidan, lagun batek Yann Tiersenen melodiatxo bat eskaini zion. Egun tristeak izan dira eta, melodiatxo hori gogoan, azken egunetan oso gogoko dudan Yann Tiersenen disko guztiak entzunez eta izeba maitea gogoratuz pasa ditut orduak.
Entzundakoen artean dira ‘Les jours tristes‘ eta Summer 78:
Beste askok bezala bera baino lehen Amelie filmerako egin zituen abestiak ezagutu nituen, baina 2006an Donostiara etorri zen, eta kontzertuan zuzenean ikusi nuenean engantxatu ninduen betirako. Orduan blog bat ireki nuen, ibilbide gutxi izan zuena, baina lehen post-a Yann Tiersenen kontzertuari eskaini nion.
Azaroaren 19an berriro dator Yann Tiersen Euskal Herrira, zehazki bilbora. Ez dut aukera galduko.
Udako beroa lagun hil zuten Federico Garcia Lorca Granadan, 1936 urtean. Gertatua gogoratuz eta memoriaren beroa mantentzeko eskatuz testu interesgarria idatzi du Granadan bizi den lagun batek.
balantzea egitea tokatzen zen, eta egia esan lan asko egiten dugu eta urte osoko ekintzetarako diru polita ateratzen dugu. Ondoren zuzendaritzan aldaketak egitea tokatzen zen, baina tramite hutsa denez azkar konpondu genuen. Azkenik gai garrantzitsuena, azken urteetan buruhauste eta haserre asko sortu dituena, Zesio eta Herentziak.
Iruzkinak